Ալկիլ պոլիգլիկոզիդ գլիցերինի եթերների սինթեզ

Ալկիլ պոլիգլիկոզիդային գլիցերինային եթերների սինթեզը իրականացվել է երեք տարբեր մեթոդներով (Նկար 2, ալկիլ պոլիգլիկոզիդային խառնուրդի փոխարեն, որպես արդուկտ ցույց է տրված միայն ալկիլ մոնոգլիկոզիդը): Ալկիլ պոլիգլիկոզիդի եթերացումը գլիցերինով A մեթոդով ընթանում է հիմնային ռեակցիայի պայմաններում: Էպօքսիդի օղակի բացումը B մեթոդով նույնպես տեղի է ունենում հիմնային կատալիզատորների առկայությամբ: Այլընտրանք է գլիցերինի կարբոնատի հետ ռեակցիան C մեթոդով, որը ուղեկցվում է CO-ի անջատմամբ:₂ և որը, ենթադրաբար, ընթանում է էպօքսիդի միջոցով՝ որպես միջանկյալ փուլ։

Այնուհետև ռեակցիայի խառնուրդը տաքացվում է 200°C ջերմաստիճանում 7 ժամվա ընթացքում, որի ընթացքում առաջացած ջուրը անընդհատ թորվում է՝ հավասարակշռությունը հնարավորինս շեղելու դեպի արդյունքի կողմը: Ինչպես և սպասվում էր, մոնոգլիցերոլի եթերից բացի առաջանում են նաև ալկիլ պոլիգլիկոզիդային դի- և տրիգլիցերինային եթերներ: Մեկ այլ երկրորդային ռեակցիա է գլիցերինի ինքնախտացումը՝ օլիգոգլիցերիններ առաջացնելու համար, որոնք ընդունակ են արձագանքելու ալկիլ պոլիգլիկոզիդի հետ նույն կերպ, ինչպես գլիցերինը: Բարձր օլիգոմերների նման բարձր պարունակությունը կարող է լիովին ցանկալի լինել, քանի որ դրանք ավելի են բարելավում արդյունքի հիդրոֆիլությունը և, հետևաբար, օրինակ, ջրում լուծելիությունը: Եթերացումից հետո արդյունքը կարող է լուծվել ջրի մեջ և սպիտակեցվել հայտնի եղանակով, օրինակ՝ ջրածնի պերօքսիդով:

Այս ռեակցիայի պայմաններում, արգասիքների եթերացման աստիճանը անկախ է օգտագործվող ալկիլ պոլիգլիկոզիդի ալկիլային շղթայի երկարությունից: Նկար 3-ը ցույց է տալիս մոնո-, դի- և տրիգլիցերինային եթերների տոկոսային պարունակությունը հում արգասիքների խառնուրդում՝ չորս տարբեր ալկիլային շղթաների երկարությունների համար: C-ի ռեակցիան₁₂ Ալկիլ պոլիգլիկոզիդը տալիս է բնորոշ արդյունք։ Գազային քրոմատոգրամի համաձայն՝ մոնո-, դի- և տրիգլիցերինային եթերները առաջանում են մոտավորապես 3:2:1 հարաբերակցությամբ։ Գլիցերինային եթերների ընդհանուր պարունակությունը կազմում է մոտ 35%։